1 augustus 2020

Restaurant Poolshoogte

Verrassende vondst midden in de bossen van Odoorn

By In Culinair 2 min

Een tip van een collega leidde tot een verrassende vondst: midden in de bossen van Odoorn vind je het uit lokaal hout en riet opgetrokken restaurant Poolshoogte, met rondom een prachtig natuurgebied. Het blijft leuk om nieuwe plekjes te ontdekken, helemaal als ze zich vrijwel onder je neus bevinden. Om Poolshoogte te vinden, heb je wel even je navigatie nodig. Een smal bosweggetje slingert je richting een parkeerplaats. Vanaf hier zijn verschillende wandelingen uitgezet, kun je de uitkijktoren beklimmen of neerstrijken op het terras.

Poolshoogte nemen
Zowel het restaurant als de uitkijktoren dragen de naam Poolshoogte. In 1934 werd in opdracht van de boswachter een uitkijkheuvel aangelegd. Deze heuvel wordt ook wel de de bloedberg genoemd, vanwege de vele blaren die de arbeiders tijdens de aanleg van de heuvel opliepen. Op de top van de heuvel kon de boswachter het bos in de gaten houden, hij kon er poolshoogte nemen. Eind jaren zestig was de jonge aanplant zo hoog geworden dat het zicht vanaf de heuvel belemmerd werd door de bomen. Een voormalige toren van de NAM bood uitkomst en werd bovenop de heuvel geplaatst. Vanaf de uitkijktoren schijn je een mooi uitzicht te hebben, maar door de coronacrisis is hij momenteel gesloten. Het restaurant is gelukkig wel open. Het is de opvolger van een houten theehuisje uit de jaren ’50 van de vorige eeuw. We vinden de kaart een tikkie traditioneel – pannenkoeken, uitsmijters, broodje kroket – maar de gerechten met veelal lokale producten smaken goed.

Wandelroutes
Vanaf de parkeerplaats zijn drie wandelroutes uitgezet. Een kabouterroute voor de kleintjes, van 1,5 kilometer, de Poolshoogte route van 6,3 kilometer en de Schapenparkroute van 7,5 kilometer. We kiezen voor de laatste route, die zo ongeveer rondom het gehele veld door het Schapenpark voert. Tot 1972 bestond het Schapenpark voornamelijk uit bos. Tot een zware storm een groot deel van het bos verwoestte. Staatsbosbeheer besloot om het gebied in te richten als heideveld. Net als bij veel andere natuurgebieden zie je door de witte kavelstenen en het grondpatroon nog wel goed dat dit een aangelegd gebied is. Maar daarom natuurlijk niet minder mooi.